Ο Éric Rohmer(20/3/1920-11/01/2010) ήταν ένας σημαντικός Γάλλος σκηνοθέτης, κριτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, σεναριογράφος και δάσκαλος. Ο Rohmer ήταν ο τελευταίος εκπρόσωπος του Γαλλικού new wave σινεμά που αναγνωρίσθηκε και καθιερώθηκε. Εργάστηκε περιοδικά ως αρχισυντάκτης του "Cahiers du Cinema" από το 1957-1963, ενώ οι περισσότεροι από τους συνεργάτες του τότε-ανάμεσά τους οι Jean-Luc Godard Και François Truffaut-ξεκινούσαν την καριέρα τους και αποσπούσαν το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινότητας. Ο Rohmer έγινε ευρύτερα γνωστός γύρω στο 1969 όταν μία ταινία του αναγνωρίστηκε στα βραβεία Όσκαρ. Κέρδισε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του San Sebastian το 1979 με την ταινία του "Claire's Knee". To 2001, έλαβε για την προσφορά του στον κινηματογράφο, τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Πέθανε στις 11 Ιανουαρίου 2010, από άγνωστη αιτία. Στον επικήδειό του, η Daily Telegraph, τον περιέγραψε ως τον "πιο διαχρονικό δημιουργό του Γαλλικού new wave".

Ο Rohmer αφού εργάστηκε αρχικά ως δάσκαλος,δημοσιογράφος ακόμα και συγγραφέας,έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1959 με την ταινία "Le signe du lion". Το 1963 ιδρύθηκε από τον Barbet Schroeder η εταιρεία παραγωγής "Les Films du Losagne" η οποία έκανε την παραγωγή όλης της δουλειάς του Rohmer. Η καριέρα του Rohmer, άρχισε να αποκτά αναγνώριση με τον κύκλο ταινιών "Six Moral Tales".Κάθε ιστορία ακολουθεί την ίδια πλοκή, εμπνευσμένη από το έργο του F. W. Murnau's Sunrise (1927)-ένας άντρας, παντρεμένος ή γενικά δεσμευμένος με μία γυναίκα, μπαίνει σε πειρασμό από μία άλλη γυναίκα αλλά αντιστέκεται. Από αυτή την σειρά ταινιών, η τρίτη, "Ma nuit chez Maud"(1969), του έφερε την παγκόσμια αναγνώριση.Η ταινία που ακολούθησε,"Le genou de Claire", διασφάλισε την επιτυχία του.

Το 1969, το "Ma Nuit Chez Maud" ήταν υποψήφιο για τα βραβεία Όσκαρ στις κατηγορίες καλύτερου σεναρίου και ξένης ταινίας.

Το 1970 κέρδισε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του San Sebastian το 1979 με την ταινία του "Claire's Knee".

Ο Rohmer ήταν ένας ιδιαίτερα μορφωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος. Στην μετέπειτα πορεία του συχνά σκηνοθετούσε ταινίες βασισμένες σε θεατρικά έργα και νουβέλες, όπως του Ιούλιου Βέρν (Green Ray), του William Shakespeare (A Winter's Tale) και του Pascal's Wager (Ma nuit chez Maud).

Στη συνέχεια ο Rohmer ξεκίνησε μια δεύτερη σειρά ταινιών, το Comedies and Proverbs (Κωμωδίες και Παροιμίες), κάθε μία εκ των οποίων βασίζεται σε μια παροιμία. Ακολούθησε μια τρίτη σειρά ταινιών τη δεκαετία του 1990: Tales of the Four Seasons. Η ταινία Conte d'Automne (Ιστορία Φθινοπώρου),το 1999, πήρε πολύ καλές κριτικές όταν ο Rohmer ήταν πια 79.

Ξεκινώντας τη δεκαετία του 2000, επέστρεψε στο δράμα εποχής με τις ταινίες "The Lady and the Duke" και "Triple Agent". Η Λαίδη και ο Δούκας προκάλεσε σημαντικές αντιπαραθέσεις στη Γαλλία, όπου η αρνητική εικόνα της Γαλλικής Επανάστασης οδήγησε ορισμένους κριτικούς να την χαρακτηρίσουν ως μοναρχική προπαγάνδα. Σε άλλες χώρες όμως, το καινοτόμο κινηματογραφικό στυλ και οι δυνατές ερμηνείες έκαναν πολύ καλή εντύπωση.

Το 2001, το έργο της ζωής του ήταν αναγνωρίζεται όταν έλαβε το Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Το 2007 το τελεταίο έργο του Rohmer "The Romance of Astrea and Celadon" προβλήθηκε κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Βενετίας,όπου ο σκηνοθέτης έκανε λόγο και για τη συνταξιοδότησή του.

Ο Rohmer πέθανε το πρωί της 11ης Ιανουαρίου 2010 στην ηλικία των 89.
Η αιτία θανάτου του είναι άγνωστη.Είχε εισαχθεί στο νοσοκομείο την προηγούμενη εβδομάδα.

Ο πρώην υπουργός Πολιτισμού Jack Lang είπε ότι ήταν «ένας από τους κορυφαίους δημιουργούς του γαλλικού κινηματογράφου».Ο σκηνοθέτης Thierry Fremaux περιγράφει το έργο του ως "μοναδικό".

Ο τάφος του Eric Rohmer (Maurice Scherer) βρίσκεται στο νεκροταφείο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.